Bespiegelingen

Mannen en vrouwen in lange witte doktersjassen, het Florentijns staatsarchief. Met uiterste behendigheid worden de stoffige archiefbanden je door hen aangereikt, dichtgebonden in een leren strik, als een cadeautje. Eeuwen aan kennis moeten deze witte mensen dragen, in ruil voor je paspoort mag je er een glimp van opvangen. Weliswaar niet de kennis die je aangevraagd had, dat zou wat al te gemakkelijk zijn, en hoe zou je anders nog onverwachtse nieuwe dingen kunnen ontdekken? Heel langzaam, zodat de leren touwtjes niet van ouderdom uit elkaar spatten, bevrijd je deze kennis van zijn omhulsel. Minuscule inktkorrels vermengen zich met even kleine papiersnippers op de tafel en voelen korrelig aan onder je hand, ook al zie je niets liggen. Je leest over brieven die verbrand moeten worden direct na ontvangst. Het lijkt net een film….

Rijen van anderhalf uur voor de loketten, het centraal station. Negen van de tien kaartjesautomaten buiten werking, de trein missen, twee uur moeten wachten op de volgende. Waarom ben ik helemaal niet geïrriteerd? Omdat het niet anders lijkt te kunnen gaan in dit land, ik glimlach en heb opeens twee uur tijd over.

Van tevoren weet ik al wie er tegen me gaat schreeuwen, wie mij sjacherijnig af gaat blaffen. De Biblioteca Nazionale. Ik ben zelfs van deze mensen gaan houden. Ik druk het uitpuilende schuimrubber terug in de van ellende uit elkaar vallende leren stoelen en begin te werken. Gewenning doet wonderen.

Lantaarnpalen gedragen door leeuwenpoten, deurklinken in de vorm van rare monstertjes. Aandacht voor detail, de decoratie van het leven.

Uitzinnig van vreugde waren ze. Ik werd naar binnen getrokken en voor de tv gezet. De hele nacht hadden ze van spanning niet geslapen en de dag was met zenuwkloppingen voorbij gegleden. Een voetbalwedstrijd gewonnen? Nee, het referendum tegen de vier nieuwe wetten van Berlusconi, over de bouw van nieuwe kerncentrales, de privatisering van de watervoorzieningen en natuurlijk twee wetten die zijn eigen berechtiging zouden tegengaan. Zo trots waren ze op hun landgenoten die in groten getale waren gaan stemmen, ondanks dat de staatstelevisie van Berlusconi tot meerdere malen toe de datum van het referendum verkeerd communiceerde en bovendien al halverwege de dag opriep om niet meer te gaan stemmen, omdat de opkomst al hoog genoeg was. Een vorm van manipulatie die ons in Nederland volstrekt onbekend is…….

Zij zagen Berlusconi’s aftocht al levendig voor ogen, maar natuurlijk is er sindsdien nog niks wezenlijk veranderd. Dat zou wat al te on-Italiaans zijn.

En Boccaccio keek toe vanuit zijn marmeren graf, in een prachtig middeleeuws stadje omringd door wijnvelden…..

Wat een land.


Voor de liefhebbers weer wat foto’s:

Florence:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150267964477559.369022.739042558&l=78296037b5

Brescia:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150275129032559.371338.739042558&l=e30d3ce2eb

Certaldo:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150280349597559.372915.739042558&l=85c879c16c