In het land der reuzen en skeletten...
Door: Elisa
Blijf op de hoogte en volg Elisa
29 Juli 2010 | Italië, Firenze
Mijn oranje mascotte moest meer dan twee weken bijkomen van de teleurstellende finale, uit wanhoop heeft hij de eerste nachten laveloos op een bankje in het park doorgebracht. Nu is hij weer opgeleefd en spoorde mij aan nog een laatste blog te schrijven. Morgen zal ik namelijk alweer vertrekken met de nachttrein terug naar Nederland. Twee maanden Florence heeft weer veel opgeleverd voor mijn onderzoek. De gesprekken met Italiaanse onderzoekers, die ik dit jaar voor het eerst aandurfde nu ik een wat breder kader in mijn hoofd heb, waren erg inspirerend. In sommige gevallen waren de gesprekken zelfs aanleiding voor verdere toekomstige samenwerking, iets wat ik niet eens had durven te hopen. Door eindeloos te bellen heb ik bovendien een paar bezoekjes aan patriciërpaleizen en –tuinen kunnen regelen, zodat ik mij wederom wat meer kon inleven in deze wereld. Er zijn zoveel kunstverzamelingen en paleis-interieurs verloren gegaan, dat je een hoop fantasie nodig hebt, om de dingen die je in de archiefstukken leest, in je hoofd ook daadwerkelijk tot leven te wekken. Het bezoeken van de paleizen en tuinen die er nog zijn, is daarom erg verhelderend, ook al zal elke familie zijn eigen smaak en interesses gehad hebben.
Veel patriciërpaleizen hebben schade geleden bij de overstroming van de Arno in 1966, omdat ze natuurlijk mooi langs de oever gelegen waren. Gisteren was ik in een paleis waar je op de fresco’s precies de streep kon zien tot waar het water had gestaan (ongeveer op buikhoogte). Daaronder waren de fresco’s zwaar beschadigd. En ook door de eeuwen heen is er veel verwaarloosd, doordat men bijvoorbeeld disco’s in de paleizen vestigde en flink tegen de fresco’s op rookte. De paleizen bestonden vaak uit een zomerverblijf op de begane grond en een winterverblijf op de bovenverdieping. Midden in de kamers van het zomerverblijf zaten soms ronde gaatjes, waardoorheen koele lucht uit de wijnkelders kon komen. Air conditioning avant la lettre dus.
En dit was niet de enige keer dat ik dit soort inventiviteit tegenkwam. Een week eerder was ik in een patriciërtuin in een dorpje waar ook een Etruskische graftombe was. Ik kreeg te horen dat er meerdere Etruskische tombes in het gebied waren, maar dat over sommige gewoon patriciervilla’s heen waren gebouwd, zodat ze de koele tombes als wijnkelders konden gebruiken! Ook voor mij waren deze koele plekken een welkome afwisseling na de verzengende hitte in alle bibliotheken.
Mijn laatste twee weekends heb ik goed besteed. In het ene werd ik zeer gastvrij ontvangen in het buitenhuis van twee onderzoekers die ik onlangs ontmoet had. Het bleek midden in het bos te liggen en in een oude vulkaanregio (Val d’Orcia) waar nu nog warmwaterbronnen waren. Het was een aparte ervaring om je voeten in de hete rivierbadjes te dompelen, temidden van zwaveldampen. Het laatste weekend was Elsje ook in Florence en die kwam tot de ontdekking dat ze nog nooit in Pisa geweest was, terwijl ze er al zo vaak op had gevlogen. We besloten hier voor eens en altijd verandering in te brengen en zwierven rond door de stad langs graffiti en pleinen met vreemde standbeelden, verdwalend in onderaardse gangen. We zagen de hel en de hemel op de in elkaar geplakte fresco’s, die volledig verwoest waren in de Tweede Wereldoorlog (let wel, vlak achter de Toren van Pisa, het had maar een haartje gescheeld). We zagen broodmagere apostelen uit de crisistijden van de middeleeuwen en evangelisten die innig met hun attributen verbonden waren.
Terug in Florence zagen we een tentoonstelling over de herdenkingsceremonie van koning Hendrik IV van Frankrijk, georganiseerd door een Florentijnse groothertog in 1610. Behalve 24 monochrome schilderijen, stonden er tijdens deze herdenking ook nog eens 96 skeletten in de kerk! In de meest ingenieuze houdingen, dus schijnbaar leefden kunstenaars zich in de late Renaissance niet alleen uit in het modelleren van naakten, maar evengoed in het afbeelden van nepgeraamtes. Omdat we nu helemaal in de stemming waren gekomen besloten we ook een vervallen sprookjespark van de Medici te bezoeken. Het enige wat overgebleven was waren een paar grotten en een enorme stenen reus van Giambologna uit 1579, een Grote Vriendelijke Reus.
De foto’s die dit alles illustreren zijn te vinden op:
http://www.facebook.com/album.php?aid=239381&id=739042558&l=9b3b106d45
Veel patriciërpaleizen hebben schade geleden bij de overstroming van de Arno in 1966, omdat ze natuurlijk mooi langs de oever gelegen waren. Gisteren was ik in een paleis waar je op de fresco’s precies de streep kon zien tot waar het water had gestaan (ongeveer op buikhoogte). Daaronder waren de fresco’s zwaar beschadigd. En ook door de eeuwen heen is er veel verwaarloosd, doordat men bijvoorbeeld disco’s in de paleizen vestigde en flink tegen de fresco’s op rookte. De paleizen bestonden vaak uit een zomerverblijf op de begane grond en een winterverblijf op de bovenverdieping. Midden in de kamers van het zomerverblijf zaten soms ronde gaatjes, waardoorheen koele lucht uit de wijnkelders kon komen. Air conditioning avant la lettre dus.
En dit was niet de enige keer dat ik dit soort inventiviteit tegenkwam. Een week eerder was ik in een patriciërtuin in een dorpje waar ook een Etruskische graftombe was. Ik kreeg te horen dat er meerdere Etruskische tombes in het gebied waren, maar dat over sommige gewoon patriciervilla’s heen waren gebouwd, zodat ze de koele tombes als wijnkelders konden gebruiken! Ook voor mij waren deze koele plekken een welkome afwisseling na de verzengende hitte in alle bibliotheken.
Mijn laatste twee weekends heb ik goed besteed. In het ene werd ik zeer gastvrij ontvangen in het buitenhuis van twee onderzoekers die ik onlangs ontmoet had. Het bleek midden in het bos te liggen en in een oude vulkaanregio (Val d’Orcia) waar nu nog warmwaterbronnen waren. Het was een aparte ervaring om je voeten in de hete rivierbadjes te dompelen, temidden van zwaveldampen. Het laatste weekend was Elsje ook in Florence en die kwam tot de ontdekking dat ze nog nooit in Pisa geweest was, terwijl ze er al zo vaak op had gevlogen. We besloten hier voor eens en altijd verandering in te brengen en zwierven rond door de stad langs graffiti en pleinen met vreemde standbeelden, verdwalend in onderaardse gangen. We zagen de hel en de hemel op de in elkaar geplakte fresco’s, die volledig verwoest waren in de Tweede Wereldoorlog (let wel, vlak achter de Toren van Pisa, het had maar een haartje gescheeld). We zagen broodmagere apostelen uit de crisistijden van de middeleeuwen en evangelisten die innig met hun attributen verbonden waren.
Terug in Florence zagen we een tentoonstelling over de herdenkingsceremonie van koning Hendrik IV van Frankrijk, georganiseerd door een Florentijnse groothertog in 1610. Behalve 24 monochrome schilderijen, stonden er tijdens deze herdenking ook nog eens 96 skeletten in de kerk! In de meest ingenieuze houdingen, dus schijnbaar leefden kunstenaars zich in de late Renaissance niet alleen uit in het modelleren van naakten, maar evengoed in het afbeelden van nepgeraamtes. Omdat we nu helemaal in de stemming waren gekomen besloten we ook een vervallen sprookjespark van de Medici te bezoeken. Het enige wat overgebleven was waren een paar grotten en een enorme stenen reus van Giambologna uit 1579, een Grote Vriendelijke Reus.
De foto’s die dit alles illustreren zijn te vinden op:
http://www.facebook.com/album.php?aid=239381&id=739042558&l=9b3b106d45
-
29 Juli 2010 - 13:31
Karin:
Dat vervallen huis doet me denken aan het huis van mn ouders :-P
Die grote reus lijkt wel te leven.
Seeya in Leiden -
29 Juli 2010 - 14:21
Jenke:
Wat mooi allemaal!!Ik krijg er zelfs helemaal heimwee van!! Dat verlaten huis dat lijkt me wel mooi om te wonen
Tot morgen liefs Jenke -
29 Juli 2010 - 15:29
Aly:
Goede reis terug en ga je interessante en leuke verhalen wel missen hoor! Wel erg fijn dat het zulke nuttige maanden zijn geweest. -
29 Juli 2010 - 16:14
Godfried:
Fijn dat je een leuke en nuttige tijd gehad hebt. T'zal wel ff wennen worden weer in het "koude NL". Een goeie en mooie terugreis en ik zie je wel weer later in Leiden. -
31 Juli 2010 - 13:49
Amanda En Fam.:
Hej Elisa,
Jeetje nu al weer terug! Zullen we binnenkort weer wat afspreken? Kom gerust ons nieuwe huisje bekijken in Hoogkerk, we zijn al helemaal ingeburgerd. Dario is ook gegroeid als kool en mag vandaag voor het eerst met ons mee-eten! Mail me maar zodra je weer op orde bent in Nederland :-)
Groetjes,
Amanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
