Toscane te voet...

Zoals jullie weten werk ik door de weeks en gebruik ik mijn weekends om dit mooie land te verkennen. Aangezien ik alle steden in de nabije en verre omtrek van Florence al een keer bezocht heb, ben ik nu begonnen aan wat kleinere plaatsjes. Waar de grotere Toscaanse steden al omringd zijn met mooie natuur, is dit met de kleinere natuurlijk al helemaal zo. Vorig weekend bezocht ik Vinci, de geboorteplaats van Leonardo da Vinci, dat geheel omringd werd door wijnvelden, afgewisseld met olijfboomgaarden. Terwijl ik in het dorpsmuseum de machines van Leonardo bestudeerde, luisterde ik op de radio naar de verrichtingen van het Nederlands elftal. De Italianen blijven het steevast over Stekelenborgo en Koeit hebben. Van een heleboel van de tekeningen van Leonardo hadden ze houten modellen gebouwd en het was weer eens goed te zien hoe veelzijdig deze man geweest is. Hij verzon militaire constructies (pantserwagens die alle kanten op konden rijden doordat al hun wielen apart handmatig te bedienen waren, rijdende ladders, machinegeweren, snel te construeren bruggen), bouwmachines (takelmechanismes), boten met peddelwielen, onderwaterademhalingsapparatuur, vliegmachines, landbouwmachines (graanmalers, olijfoliemakers) en wellicht de fiets (men weet niet zeker of dit een authentieke tekening is). Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel tandwielen bij elkaar gezien als die dag.
Na het museum ben ik de natuur in getrokken, langs het geboortehuis van Leonardo en verder het groen in. Ik zag veel vlinders, hagedissen, gekleurde bloemen en loslopende kippen. Als een losbrekend onweer me niet terug naar het dorp had gedreven, laverend met mijn paraplu tussen de wijnvelden, had ik daar nog uren kunnen rondlopen op de goed aangegeven wandelpaden. Maar dit weekend zag het weer er beter uit en ben ik de Appennijnen in getrokken tussen Florence en Bologna. Ik besloot naar een ruine van een 13e-eeuws kasteel te lopen, die nog bezongen werd door de dichter Dino Campana. Het pad liep door naald- en loofbossen, bood uitzicht op de bergruggen van de Appennijnen en liep dwars door dichtbegroeide weides vol mooie zwart-wit geblokte vlinders (zie foto’s) en heel af en toe een wegsnellende ree. Dat maakte mijn humeur weer helemaal goed, nadat ik de dag ervoor weer eens urenlang op een bus heb moeten wachten, omdat de communisten dit keer besloten hadden te gaan demonstreren tegen het fascisme en daarmee de hele stad platlegden. Toen ik een foto wilde maken, aangezien ik toch moest wachten, werd ik hevig agressief benaderd en vastgepakt, waarna ik die mensen eens even goed uitgescholden heb. Wat denken ze wel niet, ze kunnen op zijn minst gewoon rustig vragen of ik geen foto’s wil maken, bovendien bezitten zij de openbare ruimte niet. Is er soms een Europees verbod op foto’s van demonstraties? Uiteraard ben ik zelf ook tegen fascisten, laat daar geen twijfel over bestaan.
Ik ben begonnen met mijn gesprekken met Italiaanse onderzoekers, met wisselend succes. Italiaanse docenten blijken soms wel met zijn vieren een kamer te delen en als al die docenten tegelijk spreekuur hebben, is het een drukte van jewelste, met in- en uitlopende studenten die allerlei stempels en handtekeningen moeten hebben. Rustig praten is er dan niet bij. Gelukkig nam een docent in Pisa wel uitgebreid de tijd en gaf me allerlei artikelen en zijn boek. Ook later in Florence ging ik bij een stel op bezoek die allebei les gaven op de universiteit en daar was het naast ons interessante onderzoeksgesprek zo gezellig, dat ze mij een weekend hebben uitgenodigd in hun zomerappartement bij Chiusi, waar ik de stapel boeken die ik van hen meekreeg, weer terug mag bezorgen. Misschien zie ik dan ook nog wel wat Etruskische graftombes, daar barst het van in die regio en ze wilden mij graag wat van het omringende platteland laten zien. Ook bij mijn vrienden in Livorno ben ik langsgeweest en heb zandkastelen gebouwd met hun mooie donkere Sardijnse kindjes. Het was een graad of 26 en zij vonden het eigenlijk te koud om naar zee te gaan! Het is dan ook nog geen hoogzomer hier in Toscane, elke dag wel een regenbui. Dit levert natuurlijk geweldige wolkenluchten op (zoals tijdens mijn gesprek in Pisa), dus je hoort mij niet klagen, aangezien er ook geen airconditioning in mijn bibliotheken is. Nu weer een nieuwe week voor de boeg, met hopelijk veel voetbalsucces voor ‘i tulipani’ (de tulpen), zoals de Italianen onze mannen soms noemen.
De foto’s te vinden op Facebook (voor iedereen toegankelijk) in twee verschillende albums:
Mugello (Appennijnen) en Pisa:
http://www.facebook.com/album.php?aid=230531&id=739042558&l=07e26842d4
Siena, Vinci, Florence en Livorno:
http://www.facebook.com/album.php?aid=228410&id=739042558&l=6a1499e36a