Gepiep, gesis en verweerde objecten...
Door: Elisa
Blijf op de hoogte en volg Elisa
16 Juni 2010 | Italië, Firenze
Op 31 mei begon ik aan een prachtige treinreis door de Zwitserse Alpen. Ik zag druk beboomde berghellingen met wel vijf verschillende tinten groen, watervalletjes die als witte streepjes uit de lucht leken te vallen, blauwe meren met houten huisjes eromheen, zilveren meren die een volledige weerspiegeling van de woeste wolkenlucht erboven waren, hoge brugconstructies met palen die uit het zicht diep in het landschap leken te verdwijnen, rivieren met grote rotsstukken waar groenblauw water overheen vloeide en ten slotte besneeuwde bergtoppen. Het doel was natuurlijk om Florence te bereiken, waar ik tot eind jullie zal verblijven, wederom in het NIKI.
De stad ligt er nog net zo bij als andere jaren in het omheuvelde dal, met het verschil dat er nu een tramlijn doorheen loopt. De werkzaamheden hieraan hebben 10 jaar en 226 miljoen euro gekost, de tijdwinst is 5 minuten. Hij gaat echter naar een buitenwijk (Scandicci), dus ik heb er niks aan. Toch heb ik hem natuurlijk even genomen uit nieuwsgierigheid. Ondanks dat de tram er erg gestroomlijnd uitzag, kwam hij piepend en knerpend op gang en begon moeizaam de stad te doorklieven. Hij reed met zo’n slakkengang en maakte zo’n vreselijk lawaai, dat hij wel twintig jaar niet meer geolied leek. Niet zo’n geslaagd project dus. Vanwege deze tramlijn zijn alle busroutes omgelegd, waardoor ik nu niet meer vanuit het NIKI naar de bibliotheek in de stad kan, alleen nog maar naar het station. Bovendien hebben ze vanwege alle trillingen die de bussen in de stad veroorzaakten en waardoor de beroemde Dom van Florence scheurlijnen dreigde te gaan vertonen, besloten om helemaal geen bussen meer door de stad te laten rijden, zodat ik elke dag een heel stuk moet lopen met mijn laptop op mijn rug, bij 35 graden door de drukke toeristenstroom.
Het NIKI zelf is ook weinig veranderd, los van de toevoeging van een mooie houten vlonder aan de tuinkant van het huis. Dit lijkt niet zulk revolutionair nieuws, maar laat er nu net een bepaald soort slang zijn, die er zeer van houdt om onder dit soort vlonders te vertoeven! Ik heb hem nog niet gezien, maar de foto van Klazina toont een gevaarte, dat je niet heel graag ’s nachts stiekem naar je toe wilt laten glijden. Zij hoorde gesis en zag opeens dit beest tevoorschijn komen! Hij is minstens 1,5 meter lang en ook nog eens vrij dik, geen onschuldig addertje, hoewel zijn beten volgens Wikipedia slechts wat schrammetjes veroorzaken, verder eet hij gelukkig alleen knaagdieren en hagedissen.
Met de anderen, Martijn, Femke en Klazina, is het gezellig. Femke had dit weekend haar twintig medecursisten van de cursus paleografie uitgenodigd. Wij hebben dus een diner voor twintig mensen bereid, op orders van Femke, die een strak kookschema had samengesteld. Natuurlijk werden wij tijdens de boodschappen weer dwarsgezeten door een busstaking. Hiernaast ben ik ook nog een zondag gaan wandelen naar een villa net boven Florence met een tuin vol beelden van honden, leeuwen, mythische figuren en zeer verweerd, maar daarom juist wel weer elegant meubilair.
De aankomende weken heb ik wat afspraken met Italiaanse onderzoekers om van gedachten te wisselen over verschillende aspecten van mijn onderzoek en verder werk ik in de bibliotheken, waar het weer een hevig geschuif van monumentale houten stoelen is. Op het plein bij de bibliotheek van de Duitsers heerst nog altijd de schaduw van groothertog Ferdinand I (zie foto) met zijn wapen vol bijen, waarin hij zelf de koninginnebij moet voorstellen, die zonder steekorgaan regeert over haar onderdanen.
Voor wie wil schrijven: Elisa Goudriaan, p/o Istituto Olandese di Storia dell’Arte, Viale Torricelli 5, 50125 Florence, Italië.
De foto’s die deze tekst illustreren heb ik dit keer op Facebook gezet (ook de niet-leden kunnen deze bekijken):
http://www.facebook.com/album.php?aid=227273&id=739042558&l=7cd1112251
De stad ligt er nog net zo bij als andere jaren in het omheuvelde dal, met het verschil dat er nu een tramlijn doorheen loopt. De werkzaamheden hieraan hebben 10 jaar en 226 miljoen euro gekost, de tijdwinst is 5 minuten. Hij gaat echter naar een buitenwijk (Scandicci), dus ik heb er niks aan. Toch heb ik hem natuurlijk even genomen uit nieuwsgierigheid. Ondanks dat de tram er erg gestroomlijnd uitzag, kwam hij piepend en knerpend op gang en begon moeizaam de stad te doorklieven. Hij reed met zo’n slakkengang en maakte zo’n vreselijk lawaai, dat hij wel twintig jaar niet meer geolied leek. Niet zo’n geslaagd project dus. Vanwege deze tramlijn zijn alle busroutes omgelegd, waardoor ik nu niet meer vanuit het NIKI naar de bibliotheek in de stad kan, alleen nog maar naar het station. Bovendien hebben ze vanwege alle trillingen die de bussen in de stad veroorzaakten en waardoor de beroemde Dom van Florence scheurlijnen dreigde te gaan vertonen, besloten om helemaal geen bussen meer door de stad te laten rijden, zodat ik elke dag een heel stuk moet lopen met mijn laptop op mijn rug, bij 35 graden door de drukke toeristenstroom.
Het NIKI zelf is ook weinig veranderd, los van de toevoeging van een mooie houten vlonder aan de tuinkant van het huis. Dit lijkt niet zulk revolutionair nieuws, maar laat er nu net een bepaald soort slang zijn, die er zeer van houdt om onder dit soort vlonders te vertoeven! Ik heb hem nog niet gezien, maar de foto van Klazina toont een gevaarte, dat je niet heel graag ’s nachts stiekem naar je toe wilt laten glijden. Zij hoorde gesis en zag opeens dit beest tevoorschijn komen! Hij is minstens 1,5 meter lang en ook nog eens vrij dik, geen onschuldig addertje, hoewel zijn beten volgens Wikipedia slechts wat schrammetjes veroorzaken, verder eet hij gelukkig alleen knaagdieren en hagedissen.
Met de anderen, Martijn, Femke en Klazina, is het gezellig. Femke had dit weekend haar twintig medecursisten van de cursus paleografie uitgenodigd. Wij hebben dus een diner voor twintig mensen bereid, op orders van Femke, die een strak kookschema had samengesteld. Natuurlijk werden wij tijdens de boodschappen weer dwarsgezeten door een busstaking. Hiernaast ben ik ook nog een zondag gaan wandelen naar een villa net boven Florence met een tuin vol beelden van honden, leeuwen, mythische figuren en zeer verweerd, maar daarom juist wel weer elegant meubilair.
De aankomende weken heb ik wat afspraken met Italiaanse onderzoekers om van gedachten te wisselen over verschillende aspecten van mijn onderzoek en verder werk ik in de bibliotheken, waar het weer een hevig geschuif van monumentale houten stoelen is. Op het plein bij de bibliotheek van de Duitsers heerst nog altijd de schaduw van groothertog Ferdinand I (zie foto) met zijn wapen vol bijen, waarin hij zelf de koninginnebij moet voorstellen, die zonder steekorgaan regeert over haar onderdanen.
Voor wie wil schrijven: Elisa Goudriaan, p/o Istituto Olandese di Storia dell’Arte, Viale Torricelli 5, 50125 Florence, Italië.
De foto’s die deze tekst illustreren heb ik dit keer op Facebook gezet (ook de niet-leden kunnen deze bekijken):
http://www.facebook.com/album.php?aid=227273&id=739042558&l=7cd1112251
-
16 Juni 2010 - 08:02
Marlou:
Hai Elisa!
Je zit weer in Italië! Wat heerlijk! Ik hoop dat alles goed met je gaat en dat je vooruitgang boekt met je onderzoek!
Bacio, Marlou -
16 Juni 2010 - 13:03
Marijke:
Ha Elisa, wat leuk om weer een verslag te lezen. Gaat het verder goed met je? Ik heb net een week Rome geboekt! Ik vlieg 23 augustus samen met een vriendin. Kijk er erg naar uit want zou er in 2012 graag stage willen lopen! Maar nu ik jouw onderzoeksverhalen in Florence lees...weet jij misschien een stageplek daar voor een (dan) 3e jaars Cultureel Erfgoed studente?
Liefs, Marijke -
16 Juni 2010 - 13:12
Maart:
Ik mis geblaf en gehuil van de zielige hond in je verhaal..;)
Geniet verder van je verhaal en belevenissen! Dag lieverd! -
16 Juni 2010 - 17:03
Jenke:
hallo Elisa
Drama dus iegenlijk op logistiek gebied Maak er toch een geslaagd verblijf van!!
liefs Jenke -
16 Juni 2010 - 19:23
Aafke:
Leuk verhaal en mooie foto's weer.
Met name foto 2 en 3.
Een hele gezellige tijd daar in Florence.
Hoop dat je een beetje vorderingen kunt maken. -
27 Juni 2010 - 12:16
Erica :
Meid, super dat je weer in Florence bent! Erg leuk om je verhalen te lezen en je foto's te bekijken.. (mooi die villa Gamberaia - jullie diner zag er heerlijk uit! herkenbaar die foto met groep aan de tafel buiten in de tuin van het NIKI....en de slang, jeej... - geeft me wel opeens gigantische heimwee. Veel plezier en succes daar, liefs Erica
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
