Letters van parelmoer + gezellige mensen in Italie
Door: Elisa
Blijf op de hoogte en volg Elisa
17 Juli 2009 | Italië, Firenze
Ik leef in meerdere werelden momenteel. Ik woon in een instituut waar ik sociale contacten heb die vaak leuk zijn (de andere individuele onderzoekers), maar ook soms erg druk (de elkaar steeds afwisselende excursiegroepen). Ik onderhoud contact met mijn vrienden in Nederland, althans hier doe ik pogingen toe, want zoveel tijd hou ik niet over. En ’s ochtends leef ik mee met de personages uit mijn (begin-)zeventiende eeuwse brieven.
De aanhef van de brieven is altijd in de trant van: Zeer illustere heer. Daarna volgt er een brief in zeer verheven taalgebruik, waarin er veel gevleid wordt, maar waarin men ook wel to the point komt. De brieven bestaan uit een dubbelgevouwen papier van ongeveer een A4 groot en ook al kan zo’n papier op 4 zijden beschreven worden, ze zijn meestal toch maar één pagina lang. Dreigde men dit niet te halen, dan werd er in kriegelhandschrift aan alle mogelijke zijkanten nog iets bijgekrabbeld (zeer lastig om nog te kunnen lezen). Soms heeft de inkt een parelmoerglans en lijken de letters op het papier geplakt in plaats van geschreven. Dit effect wordt nog versterkt door het feit dat er soms onder mijn neus letters van het papier vallen! Dan blijven er nog vage lijntjes over. Gelukkig vallen niet alle brieven ter plekke uit elkaar, dat zou wat tragisch zijn.
De brieven eindigen met standaardzinnen, zoals: ik toon u mijn respect en kus u de handen. Ik wens u van onze Heer alle geluk/goeds/tevredenheid toe. Van uw zeer toegewijde/nederige/u veel verplicht zijnde/u zeer liefhebbende dienaar, Giovanni Niccolini. Nu dacht ik na twee jaar brieven gelezen te hebben dat ze elkaar altijd maar de handen kusten, en nu blijkt dat als ze aan een kardinaal schrijven, ze steeds zijn gewaad kussen en als ze aan de paus schrijven, kussen ze zelfs zijn voeten!
In Rome zocht ik brieven van mijn patriciers en vond zo tijdens mijn zoektocht (je moet dan hele pakketten brieven doorbladeren en scannen met je ogen op bruikbare tekst, data en afzenders) ook grappige brieven zoals van een Duitse landgraaf uit Hessen aan een Italiaanse markies. De markies had wijn naar Duitsland verzonden en de landgraaf schrijft dat ze hier zeer blij mee zijn en bij elke slok aan de markies denken. Ook schrijft de landgraaf dat de markies maar snel op bezoek moet komen in zijn landgraafschap, zodat hij het versgebrouwen bier kan proeven, dat zij voor hem uit hun mond zullen sparen! Ook zijn er brieven over feesten die vaak pas rond middernacht begonnen en tot in de ochtend doorgingen, waarna ze met zijn allen gingen ontbijten. Braafjes waren de heren dus niet, ondanks hun verheven taalgebruik.
In het weekend ging ik vanuit Rome naar het monsterbos. Zo heten de door Hella Haasse beschreven Tuinen van Bomarzo in het Italiaans. Het was heel avontuurlijk (vooral om de ingang te vinden die op 40 minuten lopen van de bushalte lag), omdat het voortdurend aan het onweren was (zonder regen gelukkig), dus er hing een zeer monster-achtige sfeer tussen de met mos begroeide (in 1550 vervaardigde) stenen beelden van monsters (zie foto’s). Verder nog een Renaissancetuin bekeken (Villa Lante) en de villa van keizer Hadrianus in Tivoli (circa 130 na chr.) in een park vol krekels en ruïnes. Vooral de verschillende Romeinse vloermotieven vond ik erg mooi (zie foto’s).
In Rome sliep ik een nacht bij Mario, Mascia en hun zoontje Simeon en de bedoeling was dat we in de avond naar een concert gingen van vrienden van hun, de Anonima Armonisti (zie http://www.anonimarmonisti.com). We kwamen echter te laat (op zijn Italiaans) en het concert bleek al afgelopen (dit is niet Italiaans, theoretisch gezien had het nog moeten beginnen met een uur vertraging). De jongens, een groep van 7 vrienden die a capella allemaal bekende nummers zongen, met hun stemmen de instrumenten nadoend en ondertussen een soort cabaret opvoerend, vonden het zo sneu dat we te laat waren, dat ze midden op straat in de gezellige wijk Trastevere een priveconcert voor ons gaven. Allemaal mensen gingen uit ramen hangen en passanten bleven staan, zeer geslaagde avond!
Eenmaal terug in Florence ben ik met Elsje naar een Medicivilla geweest waar ik al eens eerder was. (Wie herinnert zich nog het bamboebos en de citroenbomen?) In het museum voor stillevens in de villa hingen levensgrote schilderijen met wel 500 soorten citroenen erop en nummertjes erbij welke welke was en in de echte tuin hadden ze een heleboel van deze verschillende soorten (zie de presentatieposes van Elsje en haar hand). Verder kwam een van de acht Maartens naar Florence (gelukkig stond zijn achternaam in de sms) wat zeer gezellig was. Ik heb hem natuurlijk meegesleept naar een restaurant met echte Italiaanse pizza’s, pasta’s en toetjes. Het weekend erna was Piotr in het land, een zeer internationaal ingestelde Pool, die in Zweden woont en bij wie Sjoerd en ik twee jaar geleden logeerden in Lund (Zweden). Zijn proefschrift over een Zweeds dialect, het Elfdaals, rondt hij in Rome af (wie ziet de logica?). Onder het genot van zon, regen en regenbogen hebben we het hooggelegen Cortona bekeken en zijn we naar het Lago di Trasimeno geweest (wederom een avontuur, Italie is niet berekend op mensen die ergens met het openbaar vervoer willen komen). Nu nog 2 weken in Italie en dan ben ik weer terug, op 1 augustus zal ik het land binnentreden (o wacht, ik zit niet meer in de wereld van het verheven taalgebruik…soms raak ik dus ECHT in de war en gebruik tegen Italianen antieke of Spaans getinte woorden uit de brieven, die helemaal niet meer bestaan!)
De foto’s staan dit keer op een andere site, want waarbenjij heeft het beleid veranderd en je moet nu maandelijks gaan betalen als je nog meer ruimte wilt hebben:
http://picasaweb.google.com/elisagoudriaan/FlorenceJuniEnJuli2009?feat=directlink
De aanhef van de brieven is altijd in de trant van: Zeer illustere heer. Daarna volgt er een brief in zeer verheven taalgebruik, waarin er veel gevleid wordt, maar waarin men ook wel to the point komt. De brieven bestaan uit een dubbelgevouwen papier van ongeveer een A4 groot en ook al kan zo’n papier op 4 zijden beschreven worden, ze zijn meestal toch maar één pagina lang. Dreigde men dit niet te halen, dan werd er in kriegelhandschrift aan alle mogelijke zijkanten nog iets bijgekrabbeld (zeer lastig om nog te kunnen lezen). Soms heeft de inkt een parelmoerglans en lijken de letters op het papier geplakt in plaats van geschreven. Dit effect wordt nog versterkt door het feit dat er soms onder mijn neus letters van het papier vallen! Dan blijven er nog vage lijntjes over. Gelukkig vallen niet alle brieven ter plekke uit elkaar, dat zou wat tragisch zijn.
De brieven eindigen met standaardzinnen, zoals: ik toon u mijn respect en kus u de handen. Ik wens u van onze Heer alle geluk/goeds/tevredenheid toe. Van uw zeer toegewijde/nederige/u veel verplicht zijnde/u zeer liefhebbende dienaar, Giovanni Niccolini. Nu dacht ik na twee jaar brieven gelezen te hebben dat ze elkaar altijd maar de handen kusten, en nu blijkt dat als ze aan een kardinaal schrijven, ze steeds zijn gewaad kussen en als ze aan de paus schrijven, kussen ze zelfs zijn voeten!
In Rome zocht ik brieven van mijn patriciers en vond zo tijdens mijn zoektocht (je moet dan hele pakketten brieven doorbladeren en scannen met je ogen op bruikbare tekst, data en afzenders) ook grappige brieven zoals van een Duitse landgraaf uit Hessen aan een Italiaanse markies. De markies had wijn naar Duitsland verzonden en de landgraaf schrijft dat ze hier zeer blij mee zijn en bij elke slok aan de markies denken. Ook schrijft de landgraaf dat de markies maar snel op bezoek moet komen in zijn landgraafschap, zodat hij het versgebrouwen bier kan proeven, dat zij voor hem uit hun mond zullen sparen! Ook zijn er brieven over feesten die vaak pas rond middernacht begonnen en tot in de ochtend doorgingen, waarna ze met zijn allen gingen ontbijten. Braafjes waren de heren dus niet, ondanks hun verheven taalgebruik.
In het weekend ging ik vanuit Rome naar het monsterbos. Zo heten de door Hella Haasse beschreven Tuinen van Bomarzo in het Italiaans. Het was heel avontuurlijk (vooral om de ingang te vinden die op 40 minuten lopen van de bushalte lag), omdat het voortdurend aan het onweren was (zonder regen gelukkig), dus er hing een zeer monster-achtige sfeer tussen de met mos begroeide (in 1550 vervaardigde) stenen beelden van monsters (zie foto’s). Verder nog een Renaissancetuin bekeken (Villa Lante) en de villa van keizer Hadrianus in Tivoli (circa 130 na chr.) in een park vol krekels en ruïnes. Vooral de verschillende Romeinse vloermotieven vond ik erg mooi (zie foto’s).
In Rome sliep ik een nacht bij Mario, Mascia en hun zoontje Simeon en de bedoeling was dat we in de avond naar een concert gingen van vrienden van hun, de Anonima Armonisti (zie http://www.anonimarmonisti.com). We kwamen echter te laat (op zijn Italiaans) en het concert bleek al afgelopen (dit is niet Italiaans, theoretisch gezien had het nog moeten beginnen met een uur vertraging). De jongens, een groep van 7 vrienden die a capella allemaal bekende nummers zongen, met hun stemmen de instrumenten nadoend en ondertussen een soort cabaret opvoerend, vonden het zo sneu dat we te laat waren, dat ze midden op straat in de gezellige wijk Trastevere een priveconcert voor ons gaven. Allemaal mensen gingen uit ramen hangen en passanten bleven staan, zeer geslaagde avond!
Eenmaal terug in Florence ben ik met Elsje naar een Medicivilla geweest waar ik al eens eerder was. (Wie herinnert zich nog het bamboebos en de citroenbomen?) In het museum voor stillevens in de villa hingen levensgrote schilderijen met wel 500 soorten citroenen erop en nummertjes erbij welke welke was en in de echte tuin hadden ze een heleboel van deze verschillende soorten (zie de presentatieposes van Elsje en haar hand). Verder kwam een van de acht Maartens naar Florence (gelukkig stond zijn achternaam in de sms) wat zeer gezellig was. Ik heb hem natuurlijk meegesleept naar een restaurant met echte Italiaanse pizza’s, pasta’s en toetjes. Het weekend erna was Piotr in het land, een zeer internationaal ingestelde Pool, die in Zweden woont en bij wie Sjoerd en ik twee jaar geleden logeerden in Lund (Zweden). Zijn proefschrift over een Zweeds dialect, het Elfdaals, rondt hij in Rome af (wie ziet de logica?). Onder het genot van zon, regen en regenbogen hebben we het hooggelegen Cortona bekeken en zijn we naar het Lago di Trasimeno geweest (wederom een avontuur, Italie is niet berekend op mensen die ergens met het openbaar vervoer willen komen). Nu nog 2 weken in Italie en dan ben ik weer terug, op 1 augustus zal ik het land binnentreden (o wacht, ik zit niet meer in de wereld van het verheven taalgebruik…soms raak ik dus ECHT in de war en gebruik tegen Italianen antieke of Spaans getinte woorden uit de brieven, die helemaal niet meer bestaan!)
De foto’s staan dit keer op een andere site, want waarbenjij heeft het beleid veranderd en je moet nu maandelijks gaan betalen als je nog meer ruimte wilt hebben:
http://picasaweb.google.com/elisagoudriaan/FlorenceJuniEnJuli2009?feat=directlink
-
17 Juli 2009 - 07:38
Maarten Hanssen:
Groeten uit regenachtig Nederland! Wellicht kan ik U zeer illustere vrouwe een giraffe doen toekomen, uit onze eigen mond gespaard.
Ik kus uw voeten liever niet. -
17 Juli 2009 - 08:16
Marijke E. :
Ha Elisa!
Wat machtig mooi die brieven zeg, ze lijken me erg leuk om te lezen maar ook best verwarrend om vervolgens weer in 'normaal' Italiaans over te gaan haha!
Hoe vond je Lago di Trasimeno? Ik heb er drie jaar geleden gezwommen; prachtig :)
Hier gaat verder alles goed. Ik ben nu weer bij mn ouders in Dronten. Als het goed is kan ik bij een museum werken per 1 september maar voor deze zomervakantie heb ik nog niets geschiktst gevonden (voor mij 10 polen :S ) Dus ik rust nu maar lekker uit van dit jaartje..
Ik ga nog een weekje naar Terschelling en hoop volgend jaar weer naar Italie te gaan want ik ben gek op dat land!!
Nou, veel plezier en succes nog en misschien tot na 1 augustus?
Groetjes Marijke -
17 Juli 2009 - 08:37
Tamara :
Jooeeehoeee, het einde is in zicht! Maar eerst gaan we nog 'even' in Florence afspreken! Leuk :-D
De beelden van die monsters zijn echt geweldig!
Tot snel!!
liefs, Tamara -
17 Juli 2009 - 09:40
Hartini:
Hai Elisa,
Leuk wat je allemaal mee maakt daar zeg, heel bijzonder. In augustus moeten we maar eens live afspreken:).
Ik toon u mijn respect! -
17 Juli 2009 - 10:10
Aafke:
Wat heeft u toch weer zeer fraaie foto's gemaakt.Ook uw reisverslag was weer de moeite van het lezen waard.Hoop u binnenkort weer te zien.
hoogachting, Aafke -
17 Juli 2009 - 10:54
Fenna:
Dus kunnen we bijna weer kijken of je de kunst van het tennissen ook nog beheerst:-)?!
Geniet er nog van de laatste weekjes!
XX -
17 Juli 2009 - 12:39
Eric En Amanda:
Hoi Elisa!
Wat zien we nu, foto´s van hondjes, haha! Komt ons bekend voor. In augustus willen we graag bij jou en Sjoerd op de thee of borrel, dus je hoort nog van ons!
Groetjes,
Amanda -
17 Juli 2009 - 20:24
La Mama:
Lachen die monsters, erg mooi!Het hondje is zo perfect dat t bijna niet echt lijkt, wel schattig Wij waren ook in Villa Hadriana idd erg verstild.Leuk dat je ons foto's voorschotelt van dorpjes waar we nooit van gehoord hebben Het is echt een reisgids voor de thuisblijvers.Hoop dat je nog leuke dingen tegenkomt deze laatste weken in de archieven tot augustus doei liefs la mama -
17 Juli 2009 - 21:57
Sjoerd:
Leul leuk leuk leuk leuk leuk leuk
Maar kom maar gewoon terug, ik probeer wel een giraffe te fixen ergens ... -
18 Juli 2009 - 19:24
Pieter B.:
Wat een schat van een beest, dat hondje! Mag vast in Facebook als 'vriend van Elisa Goudriaan'! -
27 Juli 2009 - 19:57
Maarten Van Der Plas:
Ik heb weer genoten van je belevenissen. Moeilijk om straks weer in Nederlnd de draad op te pakken Hoop je dan weer life te zien. Ik zet nu mijn achternaam er maar bij ivm de vele Maartens. Als jochie dacht ik dat ik de enige Maarten was en voelde me zielig
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
