Archief-avonturen en het lot van de mini-olijven..
Door: Elisa
Blijf op de hoogte en volg Elisa
17 Juni 2009 | Italië, Firenze
Na een kort intermezzo in Nederland, waarin ik met Sjoerd naar een opvangcentrum ging waar je allerlei grappige soorten varkens kon aaien en waarin ik een enorme reis van Utrecht naar Leiden maakte (zie foto), ben ik sinds 1 juni weer terug in Italië, waar ik tot eind juli blijf. Twee dagen na mijn aankomst had ik mijn eerste presentatie in het Engels, gelukkig ging het goed. Tot mijn vreugde waren de olijven op mijn balkon in 1 week enorm gegroeid en hadden sproeten gekregen. Vijf dagen na aankomst verhuisde ik weer terug naar mijn oude kamer in het NIKI. Tot mijn verdriet heeft mijn huisbaas mij verteld dat alle olijven na mijn vertrek ineengeschrompeld zijn. De boom is nog te jong om zo’n volwassen taak te vervullen als het grootbrengen van olijven.
Terug in Italië betekende ook terug naar de Italiaanse mentaliteit. Bijvoorbeeld archieven in Rome, die ‘absoluut nog niet kunnen zeggen’ of ze over een paar weken open zijn, terwijl ik het Nederlands instituut daar al maanden van tevoren moet boeken om een plek te hebben. Buschauffeurs die uitgebreid aan het bellen zijn onder het rijden en ondertussen rakelings langs allemaal auto’s scheren.…
En in het staatsarchief vandaag kreeg ik weer te maken met het oude bekende verhaal: de overstroming van 1966. Er zijn toen enorm veel archiefdocumenten beschadigd, omdat veel familiepaleizen langs de rivier lagen en gewoon omdat de stad onder water stond. Overal in de stad staan nog bordjes met streepjes tot waar het water toen kwam, soms hoger dan mijn hoofd. Het staatsarchief verloor 45.000 documenten die maar ten dele weer gerestaureerd zijn. Vaak missen de briefwisselingen nu nog altijd. Waarschijnlijk waren de brieven extra gevoelig voor de modder en het water, omdat het nu eenmaal allemaal dunne losse velletjes waren. Ik denk me in dat je een boek als een waaier open kon leggen om het te laten drogen, maar dat er geen plek was om zo snel al die blaadjes neer te leggen en dat ze daarom allemaal doorgevlekt of uit elkaar gevallen zijn. Maar dat is maar een idee. Het is in ieder geval wel frustrerend als je een verwijzing naar een geweldige briefwisseling vindt in een boek uit de jaren ’30 en dat die er dan niet meer blijkt te zijn. En in de inventaris in het staatsarchief zelf wordt hij rustig nog genoemd, want die zijn vaak in de 18e of 19e eeuw geschreven.
Ook is het me nu al meerdere keren gebeurd dat ik een briefwisseling van een bepaalde persoon aanvroeg en dat ik brieven van heel iemand anders kreeg, die een hele eeuw later leefde! Ik denk dan altijd: kunnen ze dat niet eens checken en allemaal goed in orde maken? Maar goed, ze hebben geloof ik een half miljoen documenten daar, dus veel werk… Af en toe probeer ik daarom creatief te zijn (wat sowieso nodig is in Italië), ik ga bij het aanvragen gewoon op de gok een aantal archiefnummers terug en hoop dat daar toevallig de brieven van de goede persoon beland zijn. Soms lukt het. Gelukkig werkt het in het Niccolini-archief allemaal een stuk beter. Alles klopt en met zijn achten werken we in een kamertje van 4 x 4 meter, dat ook nog eens tot het plafond gevuld is met archiefstukken. In het midden staat een grote tafel en elke keer als er iemand naar de wc moet of de ladder erlangs moet om bij de archiefstukken te komen, moet iedereen opstaan, zo smal is het allemaal.
Dit weekend ben ik naar een middeleeuws dorpje geweest, Monteriggioni, dat bestaat uit 3 straten, een plein en een stadsmuur (zie foto’s). En daarna naar en al bijna even oud stadje, Colle Val d’Elsa, dat zo hoog lag, dat je er met een glazen lift naartoe moest. Komend weekend ga ik naar Rome, nog 1 extra week naar de archieven die met Pasen dicht waren.
Bedankt voor al jullie leuke kaarten, ik heb het oude prikbord weer in ere hersteld met de nieuwe oogst! Ik heb trouwens wat gesnoeid in mijn oude waarbenjij-foto’s, dan passen er weer wat nieuwe op. Maar ik neem niet aan dat mijn oude berichten nog uitbundig gelezen worden. Is meer een soort archiefmateriaal…
Terug in Italië betekende ook terug naar de Italiaanse mentaliteit. Bijvoorbeeld archieven in Rome, die ‘absoluut nog niet kunnen zeggen’ of ze over een paar weken open zijn, terwijl ik het Nederlands instituut daar al maanden van tevoren moet boeken om een plek te hebben. Buschauffeurs die uitgebreid aan het bellen zijn onder het rijden en ondertussen rakelings langs allemaal auto’s scheren.…
En in het staatsarchief vandaag kreeg ik weer te maken met het oude bekende verhaal: de overstroming van 1966. Er zijn toen enorm veel archiefdocumenten beschadigd, omdat veel familiepaleizen langs de rivier lagen en gewoon omdat de stad onder water stond. Overal in de stad staan nog bordjes met streepjes tot waar het water toen kwam, soms hoger dan mijn hoofd. Het staatsarchief verloor 45.000 documenten die maar ten dele weer gerestaureerd zijn. Vaak missen de briefwisselingen nu nog altijd. Waarschijnlijk waren de brieven extra gevoelig voor de modder en het water, omdat het nu eenmaal allemaal dunne losse velletjes waren. Ik denk me in dat je een boek als een waaier open kon leggen om het te laten drogen, maar dat er geen plek was om zo snel al die blaadjes neer te leggen en dat ze daarom allemaal doorgevlekt of uit elkaar gevallen zijn. Maar dat is maar een idee. Het is in ieder geval wel frustrerend als je een verwijzing naar een geweldige briefwisseling vindt in een boek uit de jaren ’30 en dat die er dan niet meer blijkt te zijn. En in de inventaris in het staatsarchief zelf wordt hij rustig nog genoemd, want die zijn vaak in de 18e of 19e eeuw geschreven.
Ook is het me nu al meerdere keren gebeurd dat ik een briefwisseling van een bepaalde persoon aanvroeg en dat ik brieven van heel iemand anders kreeg, die een hele eeuw later leefde! Ik denk dan altijd: kunnen ze dat niet eens checken en allemaal goed in orde maken? Maar goed, ze hebben geloof ik een half miljoen documenten daar, dus veel werk… Af en toe probeer ik daarom creatief te zijn (wat sowieso nodig is in Italië), ik ga bij het aanvragen gewoon op de gok een aantal archiefnummers terug en hoop dat daar toevallig de brieven van de goede persoon beland zijn. Soms lukt het. Gelukkig werkt het in het Niccolini-archief allemaal een stuk beter. Alles klopt en met zijn achten werken we in een kamertje van 4 x 4 meter, dat ook nog eens tot het plafond gevuld is met archiefstukken. In het midden staat een grote tafel en elke keer als er iemand naar de wc moet of de ladder erlangs moet om bij de archiefstukken te komen, moet iedereen opstaan, zo smal is het allemaal.
Dit weekend ben ik naar een middeleeuws dorpje geweest, Monteriggioni, dat bestaat uit 3 straten, een plein en een stadsmuur (zie foto’s). En daarna naar en al bijna even oud stadje, Colle Val d’Elsa, dat zo hoog lag, dat je er met een glazen lift naartoe moest. Komend weekend ga ik naar Rome, nog 1 extra week naar de archieven die met Pasen dicht waren.
Bedankt voor al jullie leuke kaarten, ik heb het oude prikbord weer in ere hersteld met de nieuwe oogst! Ik heb trouwens wat gesnoeid in mijn oude waarbenjij-foto’s, dan passen er weer wat nieuwe op. Maar ik neem niet aan dat mijn oude berichten nog uitbundig gelezen worden. Is meer een soort archiefmateriaal…
-
18 Juni 2009 - 00:28
Eric En Amanda:
Hey Elisa!
Heb je ook hoogteziekte gekregen of viel het wel mee in de hoogte? Wij zaten vorige week op 3600 meter hoogte, maar alles ging goed (op een droge keel na). Veel succes met het doorpluizen verder en tot gauw!
Groetjes,
Eric en Amanda -
18 Juni 2009 - 05:57
Jelske:
Hej Elisa, leuk weer om je bericht te lezen. Dat schaapvarken ziet er wel erg cool uit. Is dat in de buurt van Groningen, dan kan ik er ook eens heen. Nog veel plezier/succes de komende tijd!
Groetjes! -
18 Juni 2009 - 06:47
Linda 1:
Hey Elisa,
Misschien zijn het de zomervakantiekriebels, maar opeens word ik er stinkend jaloers op dat jij in dat mooie Italië zit ;-). Het is alsof je de warmte en de geuren zo door de foto's meekrijgt.
Lijkt me inderdaad frustrerend om iets simpelweg niet te kunnen krijgen omdat het er niet meer is. Heb wel diep diep respect voor het geduld dat je op kunt brengen... Volgens mij zou ik gillend gek worden (of de boel overnemen ;-) ).
Zo, en nou ga ik doorwerken. Dit was een cultureel intermezzo zullen we maar zeggen :-).
X! -
18 Juni 2009 - 11:03
Aafke:
wat zielig voor de olijfjes!
Ze konden denk ik niet gedijen zonder jouw aanwezigheid.Je prikbord ziet er weer gezellig uit!moet er eigenlijk ook weer een bijdrage aan gaan leveren. Liefs Aafke -
19 Juni 2009 - 15:40
Maartje:
lief ik heb nu gips rechts kan nauwelijks typen, met links...gelukkig steeds minder pijn, maar check ff snel mail en leuk even dit te lezen! hoop tot snel spreeks!xxxxx -
21 Juni 2009 - 12:02
Marlou:
wat een mooie foto's weer! Krijg helemaal de kriebels die kant weer s op te gaan! Succes nog met de archieven!
Bacio, Marlou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
