Geheimtaal, sneeuw en romantiek

Het NIKI is overvol en dat laat zich merken. Met name in veel lawaai en niet alleen van de bezoekers. De koelkast protesteert hevig tegen alle extra mozzarella’s en brengt harde piep-, kraak- en bromgeluiden voort. Verder een groep studenten van 13 meisjes en 2 jongens, die allemaal afzonderlijk echt heel aardig zijn, maar die tezamen voor heel veel drukte zorgen. Steeds maar schreeuwen en rennen in de gang, midden in de nacht dronken thuiskomen…. Allemaal niet heel prettig in een onderzoeksinstituut waar men om 7.30 weer fris de dag zou moeten beginnen. Mijn onderzoek vordert dan ook traag momenteel, aangezien ik me niet meer goed kan concentreren door het lawaai en de moeheid. En ook de kou draagt niet echt bij aan mijn welbevinden. Een of andere belachelijke landelijke wet bepaalt in Italie dat de verwarming maar een paar uur per dag aan mag zijn, met als gevolg dat je in de overige uren met fleecetruien en dekens tegen de kou vecht tijdens het werken. (Het is nu ongeveer 7 graden overdag). Mijn vreugde en motivatie om toch door te gaan haal ik uit het lezen van de brieven uit het archief en uit de weekends.

Ik leer steeds beter om de Italiaanse handschriften te ontcijferen. Als er bijvoorbeeld twee dezelfde letters achter elkaar stonden, zoals twee keer s of twee keer z, vonden ze het mooi om deze letters totaal verschillend van elkaar weer te geven, zodat ik vorig jaar soms nog dacht dat het om verschillende letters ging. Verder leer ik steeds meer afkortingen herkennen, waarvan ik me soms afvraag wat het nut was, want vaak besparen ze er maar twee letters mee. Ik vind het wel een magisch gevoel om via zulke persoonlijke brieven binnen te treden in de levens van personen die vier eeuwen terug leefden. Soms wordt er ook geheimtaal gebruikt in de brieven in de vorm van allemaal cijfers. Bij een van de brieven zat een sleutel tot ontcijfering, dus misschien ga ik van enkele andere brieven nog wat woorden ontcijferen. Het ziet er dan ongeveer zo uit: De heer Salviati zei tegen mij dat 87654321568890065 en ik antwoordde 6378409230399. Gelukkig zijn er maar weinig brieven die er zo uitzien, anders zou het lastig lezen worden!

Het weekend dat Sjoerd hier was hebben we steeds heel lekker gegeten (bijv. verse vleeswaren en kazen als voorgerecht) en verder zijn we op pad geweest om Florence, Pisa en Lucca te bekijken. De toren van Pisa stond nog overeind, Sjoerd vond het alleen wat verrassend dat er geen blauwe poppetjes op stonden…. Het meest romantische was ons uitstapje naar de dierentuin in Pistoia, waar Sjoerd mij naar een afgelegen plekje leidde met herfstbomen die weerspiegelden in een meer en mij daar ten huwelijk vroeg! Dolgelukkig zei ik natuurlijk ja! De volgende dag had hij in het geheim een leuk restaurantje gereserveerd met uitzicht op de Ponte Vecchio, dus hebben we het nog eens extra gevierd. Ons huwelijk zal ergens in 2010 gaan plaatsvinden, dat horen jullie allemaal nog.

Het afgelopen weekend ben ik met Paula naar het besneeuwde Parma geweest, waar natuurlijk de verse parmezaanse kazen en parmahammen geproefd moesten worden (en ze waren inderdaad lekkerder dan in Nederland!). Verder hebben we het weekend daarvoor bij een klooster in de regio Pisa ontdekt dat wat wij al weken voor prachtige sinaasappelbomen hielden, in feite kakivruchten-bomen bleken te zijn! Bij het klooster, dat midden tussen de olijfbomen lag, woonden 23 zwerfkatten, die zie je hier erg veel in Toscane (en nog veel meer hoe zuidelijker je komt in Italie).

De komende weken ga ik alvast wat nadenken hoe ik mijn promotievoorstel ga veranderen met al mijn nieuwe bevindingen van de afgelopen maanden. Op 20 december ben ik weer thuis, op de terugweg ga ik nog het beroemde Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci in Milaan bekijken en er schijnt ook nog een tentoonstelling over Magritte te zijn. In april ga ik weer terug naar het NIKI, want ik heb weer een nieuwe beurs ontvangen, ik ga dan (zonder vaste aanstelling) alvast beginnen aan mijn promotieonderzoek, want het vooronderzoek is nu klaar. Ik hoop dan meer kans te maken op een plek in de toekomst, omdat ik dan dus al een eind op weg ben met mijn onderzoek. Iedereen veel plezier met Sinterklaas en tot in Nederland!