In een andere wereld...

Vanuit een roerig Florence schrijf ik deze derde blog. Al bijna twee weken zijn er studentenopstanden in heel Italië. Het probleem is dat er onlangs een wet is aangenomen (wet 133) waarin besloten is dat universiteiten mogen gaan privatiseren, dat er flink bezuinigd zal worden op docenten en administratief personeel, dat het collegegeld verhoogd zal worden en dat er minder geld voor onderzoek zal komen. In Florence uit zich dat in grote spandoeken op allerlei plekken in de stad met teksten als “De openbare universiteit is dood”, “Ze hebben onze toekomst afgesneden” en “Onderwijs moet toegankelijk blijven voor iedereen”. Veel faculteiten zijn bezet door studenten en er wordt geen les meer gegeven. De docenten staken namelijk evengoed mee. Er zijn bijna dagelijks protest-optochten door de stad. In Bari heeft men gisteren de begrafenis van de universiteit gevierd, in Bologna en Rome hebben studenten de sporen op het station bezet. In Milaan probeerden studenten hetzelfde te doen, maar werden teruggedrongen met rookbommen en stokken door de carabinieri. In Genua werd er op een originele manier geprotesteerd: er werden geschiedenislessen in de open lucht gegeven midden in het centrum. Berlusconi heeft gezegd dat hij niet langer zal toestaan dat faculteiten bezet worden en dat er hard zal worden opgetreden door de overheid. Ik ben benieuwd hoe het af zal lopen.

Ondertussen ging het openbare leven wel gewoon door (voor zover het verkeer door de optochten heen kon komen) en ben ik naar de villa van de familie Niccolini geweest. Het was of ik even in een andere wereld was. Op bezoek bij de markies, die woonde op een landgoed van 100 ha, vol met vrolijk rondspringende dieren (vooral fazanten en hazen), waar (helaas) af en toe op gejaagd werd met leden van koninklijke en adellijke families uit heel Europa. Ik heb een rondleiding gehad door de hele villa, die nog vol stond met meubels en andere objecten uit de afgelopen vier eeuwen en versierd was met fresco’s. Ik mocht absoluut geen foto’s maken, want de vorige keren dat dit gebeurd was, waren de objecten van de gepubliceerde foto’s direct gestolen. Om diezelfde reden kan ik hier online ook niks over de inhoud van de vertrekken vermelden, maar terug in Nederland vertel ik hier natuurlijk graag over. In ieder geval bleek de markies een hele aardige man te zijn, die ruim de tijd nam om leuke verhalen te vertellen bij alles wat ik zag. Ik werd teruggebracht naar het station door zijn persoonlijke chauffeur. Terug naar de realiteit.

In het familie-archief ben ik ook geweest en heb foto’s kunnen maken van de archiefdocumenten, die ik nu op mijn laptop kan gaan bestuderen. De handschriften van de brieven waren veel netter geschreven en veel minder uitgevlekt dan bij de brieven aan Michelangelo Buonarroti de Jongere vorig jaar, dus dat scheelt. Afgelopen weekend kwam Tamara, wat heel gezellig was. In tegenstelling tot het herfstige september is het nu ineens weer hoog zomer. We hebben dus even lekker de toerist uitgehangen en ondertussen mooie plaatjes van Florence in allerlei hoedanigheden geschoten. Met Paula, die hier net als ik voor langere tijd in het Nederlands instituut verblijft, heb ik vorig weekend de heuvels boven Florence verkend en ter afsluiting zijn we een veel te duur kopje thee gaan drinken in een tuin boven de stad, met wederom een geweldig uitzicht.