Dreigend onweer als afscheid Italie

Er is niets zo mooi als een dreigende onweerslucht, alle kleuren worden speciaal, en dit geldt al helemaal als deze lucht zich bevindt boven een veld van olijfbomen. In plaats van het eeuwige mooie weer in zomers Italië, was deze driedaagse onweer-onderbreking een welkome afwisseling en een mooi contrast, dat uiteraard zorgde voor mooie foto’s.

Mijn verblijf zit er weer op en dit is dus het laatste bericht. Alles afgerond in Italië en een heel boekwerk volgetypt met bronnen die ik allemaal ga raadplegen tijdens het schrijven van mijn scriptie de komende maanden. Door de plotselinge temperatuursverandering van 27 naar 12 graden in Florence en het feit dat ik alleen een zomerjas bij me had, was ik helaas ziek tijdens de terugreis. Een hele meute Italianen in de nachttrein die al mondharmonica-spelend op weg was naar de Oktoberfesten in München, zorgde ervoor dat ik geen minuut sliep en vrij moe was tijdens mijn laatste tussenstop in Augsburg.

In Augsburg (dit ligt in Zuid-Duitsland in Beieren) woonde in de Renaissance de bankiersfamilie Fugger, een soort Medici, maar dan in Augsburg. Maar wel degelijk ook een familie van belang, want de Fuggers konden mensen als Maximiliaan I en Karel V tot hun klanten rekenen. De meest fortuinlijke telg uit dit geslacht, Jakob de Rijke (1459-1525) had zelf geen kinderen en om toch zijn zielenheil te redden en wat na te laten dacht hij: Weet je wat? Ik bouw een hele woonwijk, speciaal voor de armen, dan heb ik toch mijn goede daad verricht naast alle rijkdom die ik vergaard heb ten gunste van mijzelf en verdien ik toch een plaats in het paradijs. Deze woonwijk, de Fuggerei, bestaat nog steeds en was een van de toeristentrekkers van Augsburg. Er wonen nog altijd armlastige mensen en de huur bedraagt nog altijd 1 euro per maand!

Heel veel van de stad heb ik niet gezien, omdat ik de helft van de dag ziek in het bed van de jeugdherberg lag, maar de volgende dag nog wel even naar de dierentuin gegaan (ja als ik die van Basel, Zurich en Salzburg gezien heb, kon deze eigenlijk niet ontbreken...) Hier hadden ze de panterverblijven zo ingericht dat je alle panters aan de andere kant van het glas recht in de ogen kon kijken, dit was erg gaaf!

Nou wie weet nog eens tot later als ik weer een lange reis ga maken en bedankt voor al jullie leuke reacties!

PS Wat gaat alles toch fijn snel op de fiets :-)