Kopenhagen, Zweden en Berlijn

Weer even vijf dagen in Groningen na twee weken Denemarken en Zweden, dus ook weer even een update! Ten eerste viel het op dat er in Scandinavie zo mogelijk nog meer Italianen waren dan er in heel Florence wonen, het was of ik mij nog altijd in Italie bevond, al was de architectuur niet te vergelijken (hierover later meer). Scandinavie wordt duidelijk gepropageerd bij de Italiaanse toeristen, of zou het te maken hebben met Christiania, de vrijhandelszone voor softdrugs in Kopenhagen?

Dit was de stad waar onze vakantie begon en het bleek dat Denen erg vriendelijke en gezellige mensen waren, dat er cijfers op de stoplichten stonden zodat je wist hoeveel seconden je nog moest wachten, dat Denemarken één groot windmolenpark is en dat de taal zo’n eenvoudige mix tussen Engels, Nederlands en Duits is dat je je afvraagt waarom je nooit eerder Deense kranten bent gaan lezen....
Ons hostel in Kopenhagen heette Sleep in Heaven, dat was wat teveel gezegd voor een slaapzaal met 14 mensen, maar qua gezelligheid deed het zijn naam wel eer aan, bovendien was er ook nog een heel leuk café’tje in de buurt, de Tjilipop, waar ook bands uit Groningen optraden. Christiania was een aparte ervaring, vol graffiti en vrolijk bier drinkende en blowende mensen in de zon. Foto’s waren verboden, vandaar alleen de ingang...

Na Kopenhagen met de trein dwars door vele naaldbomen, zwerfkeien en meertjes naar Stockholm. Hier lag ons hostel op een eiland, met natuurlijk prachtige uitzichten op de tegenoverliggende kades. Het Vasa-museum bezocht, waarin alles draait om het Vasa-schip, een Zweeds prestigieus oorlogsschip dat in 1628 Polen moest gaan dwarszitten, maar dat al na twintig minuten zonk, omdat het topzwaar was. Ze hadden er teveel kanonnen ingestouwd. Pas in 1953 werd het weer opgelicht van de zeebodem en weer in alle glans hersteld, inclusief informatie over de toenmalige bemanning, allemaal zeelieden van 1,60 m lang (raar om te bedenken dat mensen in 1628 allemaal precies zo lang als ik waren, misschien leef ik in de verkeerde tijd). Mensen van 1,78 m waren toen echt reuzen.

Verder o.a. nog naar het Nobel-museum geweest. Hier kregen we een guided tour langs alle controversiele Nobel-prijzen uit de geschiedenis. Het leukste verhaal was dat over Albert Einstein die jarenlang zat te wachten tot hij eindelijk eens de Nobel-prijs kreeg (en met hem heel Europa), maar de Nobel-commissie vond de relativiteitstheorie te filosofisch en had net zo lang gewacht totdat ze Einstein voor een heel ander onderwerp de Nobelprijs konden geven: het foto-elektrisch effect. Over dit onderwerp mocht hij tijdens de in ontvangstneming van zijn prijs echter niet praten, omdat het een te saai onderwerp zou zijn! Meteen na het ontvangen van zijn langverwachte prijs schreef Einstein een brief aan zijn ex-vrouw dat ze haar toelage kon opeisen, want in het scheidingscontract had hij laten opnemen dat zij het geld van zijn Nobel-prijs zou krijgen, waarvan hij 14 jaar voor de uiteindelijke uitreiking al zeker was dat hij hem ooit zou krijgen! Ook leuk om te weten was dat de huidige Nobel-prijzen nog altijd van de rente van het oorspronkelijke kapitaal van Alfred Nobel (uit 1901) betaald worden, zonder inmenging van bijkomende fondsen.

Na Stockholm weer door de mooie natuur naar Göteborg. Waar we in Kopenhagen de architectuur al op gevangenisgebouwen vonden lijken en Stockholm buiten de toeristische gebieden net op Nederland leek, spande Göteborg echt de kroon. De stadsarchitectuur was hier zo lelijk dat we geen enkele foto van de stad gemaakt hebben! (En dat na alle kathedralen en villa’s in Italië!) Gelukkig lag ons hostel in een heel groot groen park, met in het midden een gratis dierentuin met elanden, zeehonden en pinguïns en verder volop ruimte om te voetballen, minigolfen en beach ballen. (Dit hebben we dan ook volop gedaan.)

Hierna weer op weg naar Zuid-Zweden, een stad genaamd Helsingborg. Opeens waren er tot onze verbazing wel mooie gebouwen, kasteeltorens en vakwerkhuisjes en wij ontdekten dat dat kwam omdat Zuid-Zweden 600 jaar van Denemarken geweest is. In Lund waar we drie dagen bij onze vriend Piotr verbleven keerde ook de Deense gezelligheid terug en er was zowaar een mooie kathedraal in Romaanse stijl. Bijkomend voordeel was dat Piotr’s ouders net de week ervoor vanuit Polen in Zweden op bezoek waren geweest en een hele auto vol Pools bier mee hadden genomen. Zo konden we dus weer eens een echt biertje drinken, na twee weken het Zweedse light bier (2,8 procent) gedronken te hebben, omdat dit namelijk wel tegen frisdrankprijzen verkocht werd.

De universiteitsgebouwen in Lund waren om jaloers op te worden zo mooi, dit valt bijvoorbeeld te illustreren door de universiteitsbibliotheek alleen al (zie foto). Hierbij verbleekt de Groningse UB totaal... Met Piotr hebben we Ystad bezocht, een pittoresk stadje vol vakwerkhuisjes en als mooie tegenstelling een nieuwe wijk in Malmö uit 2005, met een beroemde toren van de architect Calatrava, de Turning Torso. Malmö bleek helemaal niet de grauwe industriestad te zijn, waar iedereen ons voor waarschuwde, maar was juist heel leuk (zelfs af en toe mooi) en gezellig. Uitstapjes naar de Zweedse kust konden natuurlijk niet ontbreken en verder hebben we Piotr onze Nederlandse kookkunsten getoond (hutspot en pannenkoeken) die hij allebei zo lekker vond dat hij ze de volgende dag mee naar zijn werk nam voor in de pauze. Sjoerd beukte meteen na aankomst per ongeluk een glazen lamp kapot, maar gelukkig was hij van IKEA (uiteraard) en zo konden we ook eens een Zweedse IKEA van binnen zien.

Na de nachttrein van Malmö naar Berlijn (met allemaal verlopen figuren die tax-free aan het zuipen waren op de boot) zijn we nog even naar de dierentuin in Berlijn gegaan en daarna weer naar Groningen. In de dierentuin was de reuzenpanda heel actief bamboe aan het eten. Knut het (helemaal niet meer zo) schattige ijsbeertje was compleet inactief, waarschijnlijk iets teveel meegekregen van de Knut-mania in de dierentuin!