Charons en een roodgloeiend afscheid van Rome - Reisverslag uit Rome, Italië van Elisa Goudriaan - WaarBenJij.nu Charons en een roodgloeiend afscheid van Rome - Reisverslag uit Rome, Italië van Elisa Goudriaan - WaarBenJij.nu

Charons en een roodgloeiend afscheid van Rome

Door: Elisa Goudriaan

Blijf op de hoogte en volg Elisa

19 December 2015 | Italië, Rome

Italianen doen veel met de auto of met hun motorino. Als je een Italiaan vraagt hoe je op een bepaalde plek moet komen, kijkt hij meestal erg bedenkelijk en bekijkt eens even je hele lichaam en gesteldheid om te kijken of je goed ter been bent en vraagt dan nog eens voor de zekerheid met wijd opengesperde ogen: ”A piedi?” (te voet?) Vervolgens wijst hij de weg en de wandeling, die in je hoofd al proporties van uren had aangenomen, blijkt steevast een minuut of vijf te zijn.

Terug in Italië dus, dat was weer een belevenis...

Nog altijd is het hier zomer. Tussen mijn werk door ga ik soms even in het park zitten, om het laatste daglicht op te vangen. Zonder jas lees ik dan in een boek, waarvan de zwarte letters door de lage zon rood opgloeien, net als de boomkruinen.

Schoppend tegen miljarden eikels uit rare, eeuwig groen blijvende eikenbomen slenter ik terug en duik weer in de wereld van mijn zeventiende-eeuwse ambassadeurs. Vaak staat er dat ze bepaalde koninginnen, hertogen of hertoginnen niet konden bezoeken, omdat deze geïndispositioneerd waren. Dit woord bestaat niet in het Nederlands, maar ‘indispositie’ wel, het betekent ‘het niet geheel fit zijn, ontstemdheid’. Vaak wordt er niet aangeduid wat er dan aan de hand was met die koninginnen, ze waren gewoon ontstemd en hadden geen zin in bezoek en dat was een geldige reden.

Ik ben hier zelden ontstemd. Ik geniet ervan als ik bij mijn vaste lunchbarretje kom, en ze van tevoren al weten wat ik wil hebben en zelfs mijn smaak kennen en me allerlei leuke voorstellen doen, daarbij al wetend dat ik geen vis eet. Banden lijken hier op de één of andere manier persoonlijker. Zo zat ik bijvoorbeeld op de trap van een kerk op een vriend te wachten, toen er een priester aan kwam lopen. De ober van het restaurantje tegenover ons groette hem en terwijl ze zich beiden weer omdraaiden, riep de priester nog: “Aspetta che ti benedico!” (Wacht, ik zal je nog even zegenen!), waarna hij daadwerkelijk op straat de ober zegende. Wat een andere cultuur toch...al die straattaferelen!

Ik geniet vreselijk van alle mooie dingen in de stad. Tijdens een rondleiding door de Villa Medici, kreeg ik de studeerkamer (studiolo) van kardinaal Ferdinando de’ Medici te zien, met een plafond vol vrolijke fresco’s uit 1576 met vogels in allerlei soorten en maten. De volgende dag bekeek ik in Romeinse huizen de fresco’s van dertien eeuwen eerder die hiervoor de inspiratiebron waren (zie ook de foto’s). Dat dat zich allemaal in één stad bevindt, is ongelooflijk! En dan heb ik nog niet eens geschreven over alle andere gebouwen, mozaïeken, tapijten en fresco’s die ik zag in deze laatste weekenden.

Samen met Steef, die een paar dagen op bezoek was, daalde ik af in de Etruskische graven van Tarquinia, met fresco’s uit de zesde tot de derde eeuw voor Christus. We zagen deuren en poorten, die toegang boden tot het hiernamaals en die soms bewaakt werden door één Charon, zoals bij Dante en in de Griekse mythologie, maar soms ook door meerdere Charons, dat is weer nieuw voor mij. Bij de poort werd de overledene opgewacht door enkele van zijn reeds overleden familieleden, wel gezellig dus. Een prachtige tombe was die van de jacht en de visvangst, met allemaal kleurrijke vogels en vissen.

Deze week gaf ik hier mijn afsluitende presentatie, over het imago dat de Medici-familie van zichzelf creëerde en welke rol mijn ambassadeurs daarbij speelden, en over een paar dagen vertrek ik vol nieuwe ideeën weer naar Nederland. Ik ben blij dat ik daar a piedi weer lange wandelingen door de stad en over het strand kan gaan maken, alleen, en met fijne anderen. Zo raak ik tenminste niet ontstemd in het waarschijnlijk minder roodgloeiende Nederland.
_________________________________________

Ik wens iedereen hele mooie Kerstdagen toe en hoop dat we een nieuw jaar krijgen in de wereld, waarbij menselijkheid en aandacht voor de rijkheid van andere mensen om ons heen voorop zal staan.




N.B. Voor het nieuwe (en laatste) fotoalbum van Rome, zie:
Facebook (Rome III): https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10153652286897559.1073741905.739042558&type=1&l=afd5d8e65a, of
Picasa (Rome III): https://picasaweb.google.com/elisagoudriaan/RomeIIITarquiniaFlorenceNovDec2015?authuser=0&authkey=Gv1sRgCLD2jczH3Yrn5AE&feat=directlink

  • 20 December 2015 - 08:38

    Jenke:

    Lieve Elisa Wat een heerlijk herkenbaar verhaal !! Geniet nog heel even en tot morgen Liefs Jenke

  • 20 December 2015 - 13:57

    Ruud:

    Hi Elisa,
    Wat een mooie blog als voorlopig afscheid van Italie.
    Heerlijke sfeertekening van Rome en het Italiaanse leven.
    Je zult het missen, maar we zijn natuurlijk heel blij dat je weer naar Nederland komt.
    Mooi dat woordje 'rijkheid' aan het eind en geen 'rijkdom'!!
    Tot maandag, Ruud

  • 20 December 2015 - 15:08

    Amanda:

    Hoi Elisa,

    Wat schrijf je mooi!
    Fijne feestdagen alvast toegewenst,

    Amanda

  • 21 December 2015 - 09:53

    Wouter:

    Ha Elisa

    Dampende bedoening hier! uitgesproken warm... voor de tijd van het jaar, en nat, zoals gebruikelijk :)

    Tot volgende week!

    ciao, Wouter

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Elisa

Op deze site doe ik verslag van mijn onderzoeksreizen naar Italie (Florence en Rome). Veel plezier met lezen! Momenteel werk ik bij Goudriaan at Work als fotografe, tekstschrijver, editor en (wetenschappelijk) onderzoeker op het gebied van geschiedenis, kunst en cultuur. Zie http://www.goudriaanatwork.nl/

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 1958
Totaal aantal bezoekers 33217

Voorgaande reizen:

30 Juni 2007 - 31 December 2015

Onderzoek in Florence en Rome

Landen bezocht: